En Sevdiğim Kötüler

Nedendir bilinmez (ki aslında bilinse de kimseyi ilgilendirmez) ben her filmde, her dizide hep kötüleri tutarım, hep onlar kazansın isterim. İyi kahramanlar bi saatten sonra sıkmaya başlar çünkü onlarda hep göz yaşı, dram falan olur. Bizim Türk sinemasındaki kötüler de aslında tam kötü olamaz bir türlü yine tiplerinden midir nedir artık insani bi tarafları vardır ya da ben sempati duyduğum içindir.

Bakalım Türk sinemasındaki bu kötüleri hatırlayabilecek misiniz?

1. Önder Somer: Genelde aşk filmlerinde hep istenmeyen adam olmuş, kanımca bu istenmemezliğin verdiği acıyla kötülük yapmaya başlamıştır. Ama bu zavallının maximum çevirdiği entrika da sevdiği kadının içkisine bi ilaç atıp 2 poz resmini çekip; kızın sevgilisine göndermekten ibarettir. Gerçekten üzüldüğüm bir karakterdir hiç bir filmde mürüvetini göremediğime yanarım

2. Turgut Özatay: Tarık Akan, Cüneyt Arkın'ın 70 sonrası, bıyıklı polisiye filmlerinde uyuşturucu çetesinin başı olmuştur bu adam hep. Sonra Kemal Sunal filmlerinde de yine karanlık işler çeviren bir adamdır. Ama genelde bu adam kaliteli kötülerdendir. İllaki bir üst-düzey mafyalık durumu vardır.

3. Erol Taş: Her daim kötü, her daim taş kalpli. İster köy filmi olsun, ister mafya filmi, isterse de aşk. Bi de partneri Aliye Rona ile az dolap çevirmemişlerdir. Köyleri yakmak bunda, kızını zorla evlendirmek bunda, polisin arabasını bombalatmak bunda... Özellikle aşk filmlerinde fakir kız sonradan şarkıcı olup zenginleşince her seferinde de az köpek olmamıştır ya neyse:))







4. Hüseyin Peyda: Karizma bir kötülüktür kendisi. Yine bir mafya babası yine bir uyuşturucu kaçakçısı. Araara colormatik gözlükler takar ve çok cooldur. Jack Nicholson'un çakmasıdır azcık sanki ya neyse. Onu iyi bir rolde görmüşlüğüm yoktur. Ahu Tuğba'nın Telekızlar mıydı Kayıp Kızlar mıydı neydi öyle bi filminde. Kendisi hacıydı ama yurtdışına kaçarken Agop Driktanyan ismini kullaniodu. Yanında da Müjde Ar'ın kardeşi eroini afedersiniz bi tarafına sokmuş yakalanıyodu. Şimdi o aklıma geldi yazarken. (Gereksiz memory kayıtları:)

5. İhsan Yüce: Mahallenin kötüsü olmaktan öteye geçememiştir hiçbir zaman. Kızını fakir oğlana vermeyen bir babadır hep, bazen de köyün ağasının pis kahyası, Kemal Sunal filmlerinin kötüsü de diyebiliriz. Çoğunlukla fakir rollerdedir. Dişleri hep gediktir, kızmaktan ziyade acırız bu adama. Yazarken bile içim acıdı şimdi:(

6. Kenan Pars: Zengin bir babadır. Suratsız nalet bir adamdır, bi kere gülerken görülmemiştir. Fabrikatördür kendisi. Fabrika hep aynı fabrika arkada bir tabela Mutlu Aküleri:) Her seferinde de mutlaka fabrikaya haciz gelir. Evlilik bozucu kötülerdendir genelde. Bunun da ara ara colormatik gözlük taktığı görülmüştür:) (konuyla alakası yok ama bi de Cem Karaca rahmetli:))

7. Danyal Topatan: Figüran kötüdür. Ya mahallenin kötüsü, delisi ya da mafya babasının adamlarından biridir. Fotoğraflarına bakarken ortaokuldan terk olduğunu öğrendim ve hayatı film setlerinde geçmiştir.

Aslında sevdiğim çok kötü var ama fotoğraflarını bulamadım ve bu konu hakkında saatlerce konuşabilirim:) Nuri Alço ve Coşkun' a özellikle yer vermedim onlar yeterince anlıyorlar zaten. Unutulmuş kötüleri anmış oldum böylece...